احتمالا اکثر مردم تا اسمی از جاذبه های گردشگری به گوش شان می خورد به یاد کاخ ها و قصر های باستانی و یا مناطق طبیعی توریستی مثل کوه ها، دریا ها و جنگل ها می افتند. راستش را بخواهید همه اماکن دیدنی دنیا به همین لطافت و شکوه و زیبایی نیستند؛ بسیاری از آن ها خیلی هم وحشتناک و وهم آور به نظر می رسند. البته اغلب به همین دلیل هم معروف شده و بر سر زبان ها می افتند. ماجراجو های خیلی زیادی وجود دارند که مشتاق هیجان هستند و می خواهند به نقاطی سفر کنند که ضربان قلب شان را حسابی بالا ببرد. در این بخش قصد داریم تا یکی از عجیب و غریب ترین و در عین حال تماشایی ترین مقاصد سفر در جهان را به شما معرفی کنیم. اگر از آن دسته آدم های شجاع محسوب می شوید که به این سادگی ها آدرنالین خون شان بالا و پایین نمی شود تا انتهای سفر به مرداب ارواح ما را همراهی کنید. ماهیت و شکل ظاهری مرداب مانچاک در ایالت جنوبی لوئیزیانا واقع شده است. این محل درست در نقطه طلاقی رودخانه های ایبرویل و می سی سی پی قرار گرفته و شمایل بسیار رعب انگیزی دارد. دور تا دور آن را درختان انبوه و پر شاخ و برگی فرا گرفته اند که به بیش تر اسرار آمیز به نظر رسیدن فضا کمک کرده اند. همچنین حشرات کوچک و بزرگ، سوسک، مگس، مار و عقرب و خرچنگ نیز به کم و بیش در آب سبز رنگ و پر از جلبک مرداب دیده می شوند. همه موارد ذکر شده به هوایی که در اغلب وقت ها مه آلود است اضافه کنید تا متوجه شوید که این نقطه تا چه اندازه مرموز و بهت آور به نظر می آید. با همه تفاسیر بازهم این دلایل برای ترسناک نامیدن مانچاک عجیب و غریب کافی نیستند؛ مثل هر مکان خوفناک دیگر در جهان که داستان ها و افسانه های زیادی درباره آن ها نقل می شود، این مرداب هم همین طوراست.
افسانه های مرداب ارواح شاید برای تان این سوال پیش آمده باشد که طی چه اتفاقی نام ارواح بر این مرداب اطلاق شد که البته قطعا ظاهر وهم آور نمی تواند تنها دلیل کافی آن باشد. برای پاسخ به پرسش تان دو افسانه که بیش از همه روایات به شهرت رسیده اند بازگو می کنیم. هر چند مردم آمریکا خیلی علاقه ای به مسائل شبه خرافی نشان نمی دهند اما کم و بیش اعقاد دارند که این محل نفرین شده یا طلسم شده است. ریشه این صحبت ها به ماجرای جولی یا جولیا بر می گردد. افسانه جولی بروان در منابعی ذکر شده که جولیا براون راهبه ای بوده که در اواخر قرن 19 میلادی در اطراف مانچاک زندگی می کرده و در آغاز بین مردم محبوبیت زیادی هم داشت؛ او در هنگام سختی ها و بیماری ها به آن ها کمک می کرد و به مهربانی هایش معروف بود. تا اینکه پس از سال ها گویی تصور می کرد که اهالی منطقه قدر دان الطافش نیستند و چندان علاقه ای هم به او ندارند. سپس تصمیم به گوشه نشینی در خانه اش گرفت و تا سال های پایانی عمرش در غم و بغض و خشم روز ها را می گذراند. به مرور بدخلقی ها و اخلاق یر عادی اش مردم را ترساند و همگی او را طرد کرده و تنها گذاشتند. از آن پس اینچنین بر سر زبان ها افتاد که جولی جادوگر است و قصد آسیب رساندن به مردم را دارد. او در سال های آخر عمرش مدام این جمله را تکرار می کرد که من روزی خواهم رفت و همه شما را هم با خود می برم. این جمله ظاهرا ساده که بیشتر شبیه یک تهدید سطحی به نظر می آید تا یک نفرین، بلاخره در دسامبر 1915 به وقوع پیوست. جولیا در خانه اش جانش را از دست داده بود و مردم نیز سرانجام برای تشییع جنازه گرد هم آمده بودند. در اثنای مراسم ناگهان طوفان سختی در گرفت و اکثر حاضرین در جمع حالا مرده بودند. هر چند تا به امروز هیچ کس نمی داند که این خانم دقیقا چه کسی بوده و به چه دلیلی نفرینش را روانه اهالی منطقه کرده؛ اما حدس و گمان های ضد و نقیض بسیاری درباره او وجود دارد. عده ای معتقدند که جولیا براون همان ملکه وودو جادوگر مشهور سیاه پوست یکی می دانند و عده ای دیگر این ادعا را رد می کنند. به هر شکل و صرف نظر از اینکه این زن عجیب واقعا که بوده، افسانه ها نقل می کنند که به سبب نفرین او که گفته بود (روزی می میرم و همه شما را نیز با خود می برم)این بلا بر سر صد ها نفر شرکت کننده در تشییع جنازه آمد.افرادی که جان سالم به در بردند و زنده مانندند به سبب ازدیاد اجساد، آن ها را دسته جمعی به درون آب های مانچاک قرار دادند. در واقع این فضا به علت اینکه جنازه های زیادی را در خود جای داده به نام مرداب ارواح معروف شده است.
افسانه روگارو ها یا گرگینه ها اگر سریال پر طرفدار سوپرنچرال را دیده باشید حتما با روگارو ها آشنا هستید. آن ها بدن هایی شبیه به انسان و البته بسیار پر مو تر دارند و تمایزشان با آدم ها در قد حدودا سه متری و صورت هایی مثل گرگ یا سگ است. آن ها گوشت آدمیزاد می خورند و خون شان را نیز می مکند. یکی دیگر از افسانه های شنیدنی و مشهوری که درباره مرداب مرموز مانچاک دهان به دهان شده به همین موجودات مربوط می شود. برخی از مردم معتقدند که در گذشته های دور روگارو ها و یا شاید هم گرگینه ها در حوالی آب پرسه می زدند و انسان را شکار کرده و می خوردند. هر چند این تفاسیر با عقل و منطق جور درنمیایند اما موجب شده اند تا شمار زیادی از گردشگران و ماجراجویان وقت و هزینه صرف کنند و از دورترین نقاط به این مکان بیایند.
طوفان سال 1915 لوئیزیانا فرای همه داستان هایی که درباره نفرین مرداب گفته می شود، در ایالت های مختلف آمریکا سالانه چندین وفان به وقوع می پیوندد که یکی از آن ها طوان سهمگین سال 1915 در همین ایالت بود. در جریان این اتفاق حدودا بیش از 300 نفر جان باختند و اجسادشان را نیز درون مانچاک قرار داده شد. بزرگ ترین گور دسته جمعی در آمریکا شکل گرفت و به مرور ظاهر وهم آور و متفاوت فضا افراد بی شماری را راهی آن جا کرد تا از نزدیک شاهد این گورستان باشند.
توسعه گردشگری در منطقه شاید برای تان بحث برانگیز به نظر برسد که واقعا چه کسی حاضر است به تماشای همچین جایی برود؛ اما پاسخ این است که خیلی ها! ایالت جنوبی لوئیزیانا سالانه درآمد سرشاری را از طریق توریست های مانچاک بدست می آورد. قایق سواری روی آب های سبز رنگ مرداب و در بین منظره جالب درخت هایی که دور تا دور را پوشانده اند برای بسیاری لذت بخش است. پوشش جانوری نیز از دیگر نکات قابل توجه آن جا محسوب می شود؛ انواعی از خزندگان و پرندگان کمیاب حوالی این محل پرواز می کنند که برای بازدیدکنندگان خیلی سرگرم کننده به نظر می رسند. در این بین شاید مهم ترین جاذبه، کلبه ای باشد که در گوشه ای از ساحل مرداب چشم ها را به سمت خود بر می گرداند، عده ای از مردم این کلبه را جولیا بروان متعلق می دانند. هر چند در حال حاضر خانه کوچک جولی از ظاهر افتاده و کم و بیش به آشیان پرندگان تبدیل شده اما مردم هنگام قایق سواری در آب و کمپینگ در محوطه اطراف تماشای آن را به هیچ وجه از قلم نمی اندازند. نشانی و آدرس ایالات متحده آمریکا، لوئیزیانا، شهر لاپلاس، حد فاصل کیلومتر 110 جاده فرنیر
با عضویت در خبر نامه و شبکه اجتماعی سفر باتو از جدیدترین تورها با خبر شوید