نائورو کشوری که همه چیز در آن عجیب است و جمعیت این کشور همه دچار اضافه وزن هستند. این کشور، یک کشور جزیره ای کوچک خوش آب و هواست که مکان بسیار خوبی برای بازنشستگی می باشد. با ما همراه باشید تا بیشتر در مورد این کشور توضیح دهیم. معرفی نائورو، کشور جزیره ای که در جنوب غربی اقیانوس آرام قرار دارد، این جزیره مرجانی در جنوب شرقی میکرونزی، 40 مایلی(40 کیلومتری) جنوب خط استوا واقع شده است و جمعیت آن از 100%، نود و هشت درصد افرادی می باشند که دچار اضاف وزن هستند؛ و به همین دلیل به کشور اضافه وزن مشهور است. این کشور به جز اینکه کوچک ترین کشور دنیاست، از عجیب ترین کشور ها هم محسوب می شود و قوانین خاص خود را دارد مثلا در این کشور هیچ کالایی تولید نمی شود؛ به طوری که تقریباً تمام مواد غذایی، حتی آب هم وارد می شود و استرالیا جزو کشورهاییست که نه دهم واردات نائورو را تأمین و صادر می کند؛ البته کشور های دیگری هم به نائورو کمک می کنند؛ اما استرالیا مقادیر بسیار کمتری از کشور هایی همانند: نیوزیلند، فیجی و ژاپن را تامین می کند. نیجریه که یکی دیگر از کشور های کمک دهنده نائورو محسوب می شود، تقریبا نیمی از صادرات نائورو را دریافت می کند و بقیه کشور ها از جمله: کره جنوبی و استرالیا به طور مشترک یک سوم صادرات و واردات را دریافت می کنند. اگر بخواهیم کلی حساب کنیم این کشور در آمدی ندارد و همه درآمد هایش از بقیه کشور هاست، البته اگر درآمد کسانی که مشروبات الکلی وارد می کنند را نادیده بگیریم، این کشور از خودش هیچ درآمدی کسب نمی کند.همچنین نائورو سیستم بانکی خاص خود را دارد و بانک این کشور کاملاً تحت مالکیت و اداره دولت است. این کشور به دلیل این که یکی از کشور های کوچک محسوب می شود خیلی توجه زیادی به بخش مالی ان تا قبل از سال 1980 نمی کردند و بخش مالی و اداره مالی نائورو بعد از دهه 1980اهمیت یافت و دلیل این اهمیت این بود که جزیره به عنوان یک مرکز بانکی دریایی و پناهگاه مالیاتی شناخته شد. مندر بخش مالی این کشور تنها سرمایه خود نائورو نیست و مبلغ زیادی از سرمایه آن متلعق به کشور استرالیا است. شاید با خود بیاندیشید که چرا استرالیا و دیگر کشور ها کمک های زیادی به نائورو می کند؟ باید در جواب بگوییم که نائورو از نظر موقعیت جغرافیایی در بهترین جا واقع شده و دارای معادن زیادیست به همین دلیل استرالیا و دیگر کشور ها کمک زیادی به نائورو می کنند.
حمل و نقل در نائورو چگونه است؟ جدا از تمام بحث و بخش های مالی این کشور که وابسته به کشور های دیگر می باشد، حمل و نقل در این جزیره بسیار خوب است مثلا یک سیستم جاده آسفالته همه روستاها را بهم پیوند می دهد. اما یکی از نکات منفی این است که حمل و نفل از طریق دریا و اقیانوس وجود ندارد زیرا در این شهر اسکله یا بندرگاه طبیعی و گردشگری نیز وجود ندارد و هرکس قصد سفر دارد باید با کشتی های حامل محموله در لنگرگاهای کوچک جابه جا شود. به همین دلیل بیشتر سفرهای منطقه ای و بین المللی از طریق هوایی انجام می شود و این کشور یک فرودگاه دارد و همین فرودگاه هم در منطقه یارن واقع شده است. البته خط هوایی این کشور هم در سال 1970 راه اندازی شد که کنترل آن در سال 1996 به یک شرکت دولتی منتقل شد و تا قبل از سال 1966 خط هوایی متعلق به شخص بود.
وضعیت خاک و آب هوایی خاک کشور نائورو به طور کلی ضعیف و بسیار متخلخل است و بارندگی نامنظم کشت و کشاورزی را به کمربند ساحلی و حاشیه تالاب محدود می کند. البته استخراج فسفات، فضای داخلی جزیره را خراب کرده و حدود چهار پنجم آن را غیرقابل سکونت و غیر قابل کشت کرده است.همان طور که در مطالب بالاتر متوجه شدید کشور نائورو اکثرا هیچ کالایی تولید نمی کند و تقریبا همه وارداتی هستند، اما محصولاتی نیز هم در خود نائورو کشت و برداشت می شود که می توانیم به این محصولات از جمله؛ نخل نارگیل ، پاندانوس ، موز ، آناناس و برخی سبزیجات اشاره کنیم که تولید کردن این کالاها به تنهایی برای حمایت از جمعیت کافی نیستند و برای رفع احتیاجات مردم، کالاهای بیشتری تولید می شود.
دولت و جامعه قانون اساسی نائورو که با استقلال در سال 1968 به اجرا درآمد ، خواستار بیان اصول و حقوق اساسی برای افراد و دولتی است که سیستم های پارلمانی و ریاست جمهوری را با هم ترکیب می کند. پارلمانی که اعضای آن توسط شهروندان نائوروی 20 سال به بالا انتخاب می شوند، سه سال تصدی دارند مگر اینکه این که این سه سال با رای اعتماد منحل شود. این افراد رئیس جمهور را نیز می توانند انتخاب کنند و حتما رئیس جمهور باید از اعضای پارلمان باشد و غیر از آن اعضا افراد دیگر نمی توانند کاندید شوند. در پی این تصمیمات و انتخابات باید این نکته را هم بدانید که در سال 1999 ، نائورو به عضویت کامل در کشورهای مشترک المنافع وسازمان ملل متحد درآمد.یکی از نکات مثبت کشور نائورو این است که خدمات اساسی در زمینه آموزش و بهداشت به همه شهروندان بصورت رایگان ارائه می شود، البته این مورد در مواقعی صدق می شود که وضعیت کشور رو به سامان باشد و وضعیت اقتصادی آن بالا باشد؛ همچنین با وجود اینکه وضعیت اقتصادی اکنون که بهم ریخته است اما تحصیل در سنین 6 تا 16 سالگی اجباریست و حتی اگر خانواده یا فرزندی از شرایط اقتصادی خوبی برخوردار نباشند باز هم باید درس را تا 16 سالگی ادامه دهند.
با عضویت در خبر نامه و شبکه اجتماعی سفر باتو از جدیدترین تورها با خبر شوید