دانمارک یکی از کشورهای اسکاندیناوی بوده که در شمال اروپا قرار دارد. این کشور از شبه جزیره (Jylland) Jutland تشکیل شده و توسط 500 جزیره احاطه شده است که فقط صد جزیره از آن قابل سکونت هستند. پایتخت این کشور، کپنهاگ بوده که در بزرگترین جزیره آن یعنی زلاندSjælland) ) قرار دارد. جمعیت دانمارک بالغ بر 5 میلیون نفر است و در مقایسه با وسعت کشور، پایتخت آن شهری بزرگ بوده که تقریباً 1.5 میلیون نفر در آن سکونت دارند. دومین شهر بزرگ آن ارهوس با 300 هزار شهروند در جزیره Jutland قرار دارد. از جمله دیگر شهرهای بزرگ آن می توان به آلبورگ، اودنسه و ازبرگ اشاره کرد.دانمارک یکی از اعضای اتحادیه اروپا است اما واحد پول آن یورو نیست اگرچه کرون دانمارک ارتباط نزدیکی با یورو دارد. فقط مغازه های گردشگری، هتل ها و غیره یورو را برای پرداخت می پذیرند، در حالی که مغازه های معمولی فقط کرون دانمارک را قبول می کنند. مردم دانمارک علاقه زیادی به محیط زیست نشان می دهند و این قضیه برای هر بازدیدکننده ای که می بیند تعداد زیادی آسیاب بادی در سراسر کشور استفاده می شود، روشن است. حدود 20 درصد از کل برق کشور توسط آسیاب های بادی تولید خواهد شد. همه چیز در دانمارک از جمله بسیاری از جاذبه های گردشگری نسبتاً کوچک هستند. جاذبه های توریستی زیادی در این کشور وجود دارد از کلیسای جامع Roskilde و موزه کشتی Viking در Roskilde گرفته تا خانه های جلبکی که در جهان شهرت زیادی دارند. خانه های جلبکی در جزیره Laso مستقر هستند. قبل از قرن هجدهم تعداد این خانه ها بیشتر از تعداد حال حاضر بود. در ادامه توضیحاتی در خصوص این منازل زیبا و عجیب ارائه می کنیم.
خانه های جلبکی چگونه ایجاد شدند؟ گفتیم که در دانمارک جزایر زیادی وجود دارند اما تنها تعدادی از آنها قابل اسکان هستند، جزیره فوق العاده زیبای Laso که مساحت آن به 118 کیلومتر مربع می رسد، یکی از این جزایر است. شگفتی های این جزیره به حدی جالب توجه بوده که باعث شد در سال 1997 در لیست آثار جهانی یونسکو به ثبت برسد. Laso گسترده ترین جزیره در قسمت شمالی دریای کاتگات بشمار می رود و جزیره جاستلند در شمال شرقی آن واقع شده است. دیرینگی خانه های جلبکی به بیش از 300 سال می رسد و ایجاد شدن آنها حکایتی دارد.در قرون وسطی جزیره Laso به دلیل صنعت نمک مشهور شد و مردم این کشور نمک را به سایر مناطق صادر می کردند. آب موجود در این ناحیه بالغ بر 15 درصد نمک داشت و مردم صدها کوره نمک سازی در این جزیره ساختند که برای تصفیه نمک به سوخت دائمی نیاز داشت و سوخت آن نیز با چوب تامین می شد. رفته رفته اهالی این منطقه به قطع درختان روی آوردند. منابع طبیعی محدود این جزیره، با تغذیه صدها کوره نمک، سرانجام منجر به جنگل زدایی آن شد. با گذشت زمان کوره های نمک سازی نیز از بین رفتند و بلاهای طبیعی مانند باد و طوفان باعث شد خانه ها زیر شن فرو روند و کل ناحیه از نمک اشباع شود، طوری که هیچ گیاهی در خاک آن نمی توانست رشد کند.این امر باعث شد که ساکنان جزیره هیچ گونه مصالحی برای ساخت و ساز نداشته باشند. تنها وسیله ای که باعث درخشش نور امید در دل مردم این جزیره شد، تخته چوب های شنارو بر سطح آب و جلبک های دریایی بود که از طریق آب به سمت جزیره می آمدند، بنابراین آنها خانه های خود را از چوب، جلبک و گل مارماهی ساخته اند. رنگ این گیاهان سبز بود و پهنایی یک سانتیمتری داشتند و بعضاً بلندی آنها به 2 متر می رسید. مردم جلبک ها را دسته دسته روی هم قرار می دادند و می خشکاندند تا مقاومت آنها بالا برود، به حدی که استحکام یک طناب را داشتند. نکته جالب در خصوص این خانه ها این بود که زنان جزیره مسئولیت احداث سقف جلبکی را بر دوش داشتند.
از آنجا که جلبک دریایی و چوب با آب شور آغشته شده بود، خانه های جلبک دریایی در معرض پوسیدگی نبودند و از دهه 1600 تقریباً بدون تغییر استوار مانده بودند. در دهه 1930 یک بیماری به گل مارماهی جزیره حمله کرد و نگهداری از سقف های جلبکی را دشوار ساخت. این نشانه سقوط این نوع سقف در جزیره را هشدار می داد. در اواخر قرن هجدهم 250 خانه و مزارع با گیاهان جلبک دریایی وجود داشت؛ اما اکنون تنها 19 خانه از این نمونه جذاب و دیدنی باقی مانده است. در سال 2009 یک پروژه برای نجات خانه های جلبک دریایی لوسو تاسیس شد. بخشی از این پروژه آموزش کشاورزان جنوب دانمارک برای برداشت و تهیه گیاه گل مارماهی بود. به اصطلاح "بانک جلبک دریایی" ایجاد شد تا مواد لازم را برای تولید مجدد خانه های باقیمانده را تهیه کند و از نابودی کامل آنها جلوگیری شود.
با عضویت در خبر نامه و شبکه اجتماعی سفر باتو از جدیدترین تورها با خبر شوید